Mar 15, 2009

ગુજારવા છે જુલમ પણ જુલમ નથી મળતા

ગુજારવા છે જુલમ પણ જુલમ નથી મળતા,
સિતમગરો છે ફિકરમાં સિતમ નથી મળતા.


નિયમ વિરુદ્ધ જગતનાં ય ગમ નથી મળતા,
કે આંસુ ઠંડાઃ નિસાસા ગરમ નથી મળતા.


મળે છે વર્ષો પછી એકદમ નથી મળતા,
મલમ તો શું કે સહેજે જખમ નથી મળતા.


વિચારું છું કે મહોબ્બત તજી દઉં કિન્તુ -
ફરી ફરી અહીં માનવ જીવન નથી મળતા.


ઠગે છે મિત્ર બની,કોઇ માર્ગદર્શક બની,
જીવન સફર માં ઠગારા ય કમ નથી મળતા.


હમેશા ક્યાંથી નવા લાવું, વિઘ્નસંતોષી!
કે કંટકો તો મળે છે, કદમ નથી મળતા.


સુખોની સાથે સરી જાય છે બધા સ્નેહી,
પડે છે ભીડ તો ખાવા કસમ નથી મળતા.


સિલકમાં હોય ભલે પૂરતી છતાં “ઘાયલ”
ચડતી રાજાના સહેજે હુકુમ નથી મળતા.




- અમૃત ‘ઘાયલ’

રસ્તો નહીં જડે તો રસ્તો કરી જવાના

રસ્તો નહીં જડે તો રસ્તો કરી જવાના,
થોડા અમે મૂંઝાઈ મનમાં મરી જવાના?


નિજ મસ્ત થઈ જીવન આ પૂરું કરી જવાના,
બિન્દુ મહીં ડૂબીને સિન્ધુ તરી જવાના!


કોણે કહ્યું કે ખાલી હાથે મરી જવાના?
દુનિયાથી દિલના ચારે છેડા ભરી જવાના!


છો ને ફર્યા, નથી કંઈ દી’થી ડરી જવાના!
એ શું કરી શક્યા છે, એ શું કરી જવાના!


મનમાં વિચાર શું છે? અવિરામ કંઈ દીપક છે
પ્રકાશ આંધીઓમાં પણ પાથરી જવાના!


એક આત્મબળ અમારું દુ:ખ માત્રની દવા છે,
હર જખ્મને નજરથી ટાંકા ભરી જવાના!


સ્વયં વિકાસ છીંએ, સ્વયં વિનાશ છીંએ!
સ્વયં ખીલી જવાના, સ્વયં ખરી જવાના!


સમજો છો શું અમોને સ્વયં પ્રકાશ છીંએ!
દીપક નથી અમે કૈં ઠાર્યા ઠરી જવાના!


અય કાળ, કંઈ નથી ભય, તું થાય તે કરી લે,
ઈશ્વર સમો ધણી છે થોડા મરી જવાના!


દુનિયા શું કામ ખાલી અમને મિટાવી રહી છે?
આ ખોળિયું અમે ખુદ ખાલી કરી જવાના.



અમૃત ‘ઘાયલ’

મોતનાં ફરમાન નીકળ્યાં

ના હિન્દુ નીકળ્યા ન મુસલમાન નીકળ્યા;
કબરો ઉઘાડી જોયું તો ઈન્સાન નીકળ્યા.


સહેલાઈથી ન પ્રેમનાં અરમાન નીકળ્યાં,
જો નીકળ્યાં તો સાથે લઈ જાન નીકળ્યાં.


તારો ખુદા કે નીવડયાં બિન્દુય મોતીઓ,
મારાં કરમ કે આંસુઓ તોફાન નીકળ્યાં.


એ રંગ જેને જીવ સમા સાચવ્યા હતા,
એ રંગ એક રાતના મ્હેમાન નીકળ્યા.


મનમેળ કાજ આમ તો કીધા હતા કરાર,
કિન્તુ કરાર કલેશનાં મેદાન નીકળ્યા.


કરતા હતા પહાડનો દાવો પલાશ પણ,
આવી જો પાનખર તો ખર્યાં પાન નીકળ્યાં.


હું મારા શ્વાસ જેમને સમજી રહ્યો હતો,
‘ઘાયલ’ એ શ્વાસ મોતનાં ફરમાન નીકળ્યાં.



- અમૃત ‘ઘાયલ’

એવી જ છે ઈચ્છા તો મેં આ ઘૂંટ ભર્યો, લે !

એવી જ છે ઈચ્છા તો મેં આ ઘૂંટ ભર્યો, લે !
છોડ્યો જ હતો કિન્તુ ફરી મીઠો કર્યો, લે !


લઈ પાંખ મહીં એને ઊગારી લે પવનથી,

સળગે છે હજુ દીપ નથી સાવ ઠર્યો, લે !


તક આવી નિમજ્જનની પછીથી તો ક્યાં મળે
લે આંખ કરી બંધ અતિ ઊંડે સર્યો, લે !


મરવાની અણી પર છું છતાં જીવી શકું છું,
સંદેહ તને હોય તો આ પડખું ફર્યો, લે !


સાચે જ તમાચાઓથી ટેવાઈ ગયો છું,
અજમાવવો છે હાથ તો આ ગાલ ધર્યો, લે !


કેમે ય કરી ડૂબ્યો નહિ જીવ અમારો
ડૂબ્યો તો ફરી થઈ અને પરપોટો તર્યો, લે !


‘ઘાયલ’ને પ્રભુ જાણે ગયું કોણ ઉગારી,
મૃત્યુ ય ગયું સૂંઘી પરંતુ ન મર્યો, લે !



- અમૃત ‘ઘાયલ’

કેમ ભૂલી ગયા? દટાયો છું

કેમ ભૂલી ગયા? દટાયો છું,
આ ઈમારતનો હુંય પાયો છું.


હું હજી પૂર્ણ ક્યાં કળાયો છું,
અડધોપડધો જ ઓળખાયો છું.


વિસ્તર્યા વિણ બધેય છાયો છું!
હું અજબ રીતથી ઘવાયો છું!


આમ તો એક બિન્દુ છું કિન્તુ,
સપ્તસિન્ધુથી સંકળાયો છું!


સૂર્યની જેમ સળગ્યો છું વર્ષો,
ચન્દ્રની જેમ ચોડવાયો છું.


વઢ નથી વિપ્ર, આ જનોઈનો,
આમ હું આડેધડ કપાયો છું.


રામ જાણે શું કામ હું જ મને,
સર્પની જેમ વીંટળાયો છું.


એ જ છે પ્રશ્ન: કોણ કોનું છે?
હું ય મારો નથી, પરાયો છું!


સાચું પૂછો તો સત્યના પંથે,
ખોટી વાતોથી દોરવાયો છું!


ઊંચકે કોણ આ પંથ ભૂલ્યાને?
આપ મેળે જ ઊંચકાયો છું.


મીંડું સરવાળે છું છતાં ‘ઘાયલ’,
શૂન્ય કરતાં તો હું સવાયો છું.




- અમૃત ‘ઘાયલ’

હું નથી આ પાર કે તે પારનો…

હું નથી આ પાર કે તે પારનો,

મુક્ત યાત્રી છું હું પારાવારનો

વૃદ્ધ છું કિન્તુ નીરસ કે જડ નથી

રૂક્ષ છું પણ સ્ત્રોત છું રસધારનો

ભોગ છપ્પન નિત્ય સ્પર્શે છે ચરણ

દેવદુર્લભ થાળ છું કંસારનો

આમ હું આધારને શોધ્યા કરું

આમ હું આધાર છું આધારનો !

હોય વિધ્નો હોય કષ્ટો તોય પણ

પ્રાણ મારા આ મુલક છે પ્યારનો




- અમૃત ‘ઘાયલ’

હ્રદય તૂટી ગયું છે પણ હ્રદય-ધબકાર બાકી છે

હ્રદય તૂટી ગયું છે પણ હ્રદય-ધબકાર બાકી છે,

ભલે થઇ વારતા પૂરી પરંતુ સાર બાકી છે.



તમે છેડી તો જુઓ સહેજ મુજ ખંડિત હ્રદય-વીણા,

તૂટેલા તાર માંહે પણ કંઇ ઝણકાર બાકી છે.



ગમે ત્યારે જીવનમાં નવજીવન લાવી શકું છું હું,

હજુ તો લોહીમાં મારા જીવન-ધબકાર બાકી છે.



મહતા છે જીવનને સંકટોથી પાર કરવામાં,

ભલે તોફાન બાકી છે, ભલે મઝધાર બાકી છે.



મને જો કળ વળી તો વિશ્વ જોશે ઉડ્ડયન મારું,

ફફડતી પાંખમાં મુજ શક્તિનો ભંડાર બાકી છે.



જવાનીના પૂરા બે શ્વાસ પણ લીધા છે કયાં ‘ઘાયલ’,

હજુ કંઇ ત્યાગ બાકી છે, હજુ સ્વીકાર બાકી છે.




- અમૃત ‘ઘાયલ’

ગુજારવા છે જુલમ પણ જુલમ નથી મળતા..

ગુજારવા છે જુલમ પણ જુલમ નથી મળતા,

સિતમગરો છે ફિકરમાં સિતમ નથી મળતા.



નિયમ વિરુદ્ધ જગતનાં ય ગમ નથી મળતા,

કે આંસુ ઠંડાઃ નિસાસા ગરમ નથી મળતા.



મળે છે વર્ષો પછી એકદમ નથી મળતા,

મલમ તો શું કે સહેજે જખમ નથી મળતા.



વિચારું છું કે મહોબ્બત તજી દઉં કિન્તુ -

ફરી ફરી અહીં માનવ જીવન નથી મળતા.



ઠગે છે મિત્ર બની,કોઇ માર્ગદર્શક બની,

જીવન સફર માં ઠગારા ય કમ નથી મળતા.



હમેશા ક્યાંથી નવા લાવું, વિઘ્નસંતોષી!

કે કંટકો તો મળે છે, કદમ નથી મળતા.



સુખોની સાથે સરી જાય છે બધા સ્નેહી,

પડે છે ભીડ તો ખાવા કસમ નથી મળતા.



સિલકમાં હોય ભલે પૂરતી છતાં “ઘાયલ”

ચડતી રાજાના સહેજે હુકુમ નથી મળતા.





- અમૃત ‘ઘાયલ’